“Ik drijf mezelf tot het uiterste”

Tayfun van Zantvoort

Tayfun van Zantvoort

Geplaatst op

De toekomst aan anderen geven, plezier beleven in ‘t werk en willen helpen waar nodig. Dat is onze Roy Sprengers. En goed nieuws: hij is terug van weggeweest! “Het voelt alsof ik op vakantie ben geweest! Het is ontzettend fijn om terug te komen.” Roy over Werken in de Kempen, over opgebrand zijn en over loslaten.

“Ik heb een eigen restaurant gehad”, begint Roy te vertellen. “Zo’n dorpsrestaurant. Geen vreetschuur, maar wel zo’n tent met een dorps karakter: betaalbaar, genoeg te eten, kindvriendelijk. Gewoon lekker met familie. Met de kerst zat het drie dagen ramvol”, vertelt hij lachend. De glinstering in zijn ogen. “Maar de crisis had andere plannen met me. Ik heb moeten stoppen in 2014. De tank was leeg. En toen heb ik met pijn in mijn hart de deuren dicht moeten doen. Dat doet me nog steeds zeer. Het was echt een droom die ik achterna heb willen en kunnen jagen. Wat ik mis, zijn de mensen om me heen. Mijn personeel. Die je van jongs af aan, een jaar of zestien, aanneemt. Waarmee je zoveel beleeft en meemaakt. En die laat je dan los.”
 

Winnaarsmentaliteit

Dan beseft Roy wat hij graag wil. “Anderen helpen! Ik ben toen een familie gaan helpen met hun horecazaak. Daar kon ik mijn ervaring en energie in kwijt. Dat is zo mooi aan de horeca: je werkt voor elkaar en met elkaar. Wat er ook gebeurt! Dat vind ik ook zo mooi aan Werken in de Kempen. We hebben hier allemaal dezelfde instelling. Die winnaarsmentaliteit. Van: gas erop! Met gezond verstand. Het is keigezellig, maar als er gewerkt moet worden dan staan we er met zijn allen.”

In 2016 wordt Roy gebeld door Lotte (operationeel directeur). “Op een gegeven moment wilde ik de horeca uit, en heb ik gesolliciteerd bij Werken in de Kempen. Als recruiter. Ik werd uitgenodigd en het was meteen raak! Ik kreeg meteen het juiste gevoel bij Werken in de Kempen. De ideeën, het grote enthousiasme. Dat was echt een onderbuikgevoel. En ja, ik had Lieke (eigenaar) en Lotte tegenover me zitten: dan krijg je ook wel  met twee enthousiastelingen te maken. Ik dacht: dit ga ik gewoon doen! Dit voelt goed. Ik had geen ervaring in recruitment, maar heb wel lang mijn eigen personeel gehad en ik weet hoe belangrijk het is om de juiste mensen om je heen te hebben. Dat plaatje moet gewoon kloppen.” 
 

De koek is op 

Twee jaar lang is Roy werkzaam als recruiter. “Ik kon lekker de deur uit, op bezoek bij bedrijven. Nam een kijkje bij hun in de keuken om te zien hoe het er aan toe gaat. En zo kon ik ze aan de juiste mensen helpen. Het was gaaf om daarbij te helpen! Dat heb ik twee jaar lang met heel veel plezier gedaan. Totdat ik de stap kon maken naar de functie van accountmanager in de horeca. Ik zou koffieproducten aan horecabedrijven gaan verkopen. Toen leken er voor mij twee werelden samen te komen: ik drink keigraag koffie en ben gek op de horeca.” Maar niets is wat het lijkt. “Ik ben die uitdaging toen aangegaan, en het leek allemaal heel mooi. Maar het was een harde manier van verkopen en je bent de hele dag alleen. Alleen op pad. Alleen als het tegenzit. Alleen naar huis. En sparren met collega’s zat er niet in door de bedrijfscultuur en de afstand. Dus ik vereenzaamde helemaal. Ik ben geen keiharde verkoper. Ik ben veel te sociaal om in die harde wereld te blijven staan. En toen kwam ik thuis te zitten met een burn-out.”
 

“Ik ben veel te sociaal  om in die harde wereld te blijven staan .”


Maar Roy vindt de kracht om weer op te krabbelen. “Na een half jaar wilde ik m’n structuur weer terug. Dus ben ik weer binnen een bedrijf gaan werken. Gewoon weer mensen om je heen! Dat was zó fijn! Er was een deur die altijd openstond. Ik kon vragen hoe je weekend was. Ik kon ‘tot morgen’ zeggen, en zelfs even samen schelden als het tegenzat. Zo lekker dat je dat allemaal kwijt kunt. Dat je niet alles alleen hoeft te dragen.” Als Roy er weer helemaal bovenop is, beseft hij dat zijn passie ergens anders ligt. “Ik heb altijd nog contact gehouden met Werken in de Kempen. Ik bleef op de hoogte van wat er speelde. En ik weet het nog zo goed: ik was onderweg naar huis en ik kreeg een appje over een nieuwe functie bij Werken in de Kempen. En toen was ik verrast. Ze denken nog steeds aan me! Daar heb ik zonder twijfelen op gereageerd. Ik was helemaal blij. Zo trots! Haha!”  
 

Terug van weggeweest

“Toen belde Lotte: ‘wat leuk dat je hebt gereageerd! Wil je langskomen?’ Deze keer was de functie voor sales. En ik wil echt de sales in! Het is zo belangrijk dat je een bedrijf goed helpt. Niet door te verkopen maar door te adviseren. Ik vind het mooi om naar bedrijven toe te gaan, te kijken hoe het daar werkt en ze te helpen bij hun vraagstuk.” De logische stap volgde: Roy is terug van weggeweest! “Na twee jaar kom ik weer in een warm bad terecht. Het voelt alsof ik op vakantie ben geweest! Het is ontzettend fijn om terug te komen. Hoe iedereen hier met elkaar omgaat, zo enthousiast. En lekker lachen met elkaar. En ik vind het geweldig om te zien hoe mooi het pand hier is geworden! Daar heb ik destijds nog aan meegeholpen!”

Op dit moment zit Roy weer héél even op zijn oude stoel. “Ik help waar het nodig is!” Collega Laura is met zwangerschapsverlof en Roy is een ouwe rot in het vak. “Dus ik zit nu weer even op de recruitmentafdeling.” Dat roept leuke herinneringen op. Roy blijft lachen. “Het is toch mooi als een sollicitant die is aangenomen bij jou terugkomt met een taart en dan zegt: bedankt voor m’n toekomst. Dat is toch prachtig! Ik ben blij dat ik de toekomst nu ook aan een ander kan geven.”


Tayfun van Zantvoort

Geschreven door

Tayfun van Zantvoort

Creative Marketing Manager