Ode aan de Directeur

Tayfun van Zantvoort

Tayfun van Zantvoort

Geplaatst op

Het is de Dag van de Directeur. Goh, je zou maar een directeur zijn in deze tijd. Lekker je pand met lintjes moeten afzetten. Of hele kantines moeten ombouwen. Zorgen dat iedereen betaald krijgt terwijl jij de cijfers alleen maar ziet dalen. Man, man, man. Het is tijd voor een ode aan de directeur. 

‘Thuiswerken is de norm’, luidt het kabinet. Lekker simpel. Gewoon iedereen eruit - hatsikidee. Zoek het thuis maar uit. Sommigen gedijen daar prima op. En bellen zo af en toe met een blije bakkes naar de rest van het kantoor – met wild haar en dooie planten op de achtergrond. Maar dan zijn er de mensen die niet thuis willen werken, of kúnnen werken. Met krijsende kinderen in hun oor tijdens elke mogelijke meeting. Met borende, hakkende en zagende t*ringherrie op de achtergrond. Met wifi die voor geen meter werkt. Met concentratieproblemen die opeens bestaan. En dus wil jouw medewerker tóch liever op kantoor komen werken. Maar het moet wél coronaproof zijn. 
 

Daar sta je dan, als een soort waanzinnig briljante superman waar iedereen op leunt. 

 

Sta je dan, met je goede gedrag. Doe je zó je best. Sloof je je uit om iedereen tevreden te houden. Betrokken te houden. Jij moet het allemaal maar kunnen bedenken. En regelen. En oplossen. Jij. De directeur. De alleskunner. De magiër. 

En dus ga je kantoren ombouwen. Kantines herindelen. Overal anderhalve meter linten plakken en hangen en wegflikkeren omdat je zelf in de knoop zit. Schema’s maken. Bureaus verschuiven. En dan om de haverklap struikelen over die handgel. Hier een flesje. Daar een pomp. En hier bij de entree een emmer. Flikker die over jezelf heen bij binnenkomst, bij voorbaat dank. 
 

Hier een flesje. Daar een pomp. En hier bij de entree een emmer. Flikker die over jezelf heen bij binnenkomst, bij voorbaat dank. 


En wat dacht je van de directeuren die hun winkel hebben moeten sluiten? Of hun horecazaak? Die directeuren die al máánden thuiszitten. Met handen in het haar. En in die van de kids, want ja.. hoeveel ze ook over je heen kruipen, zij verdienen ook een goede kambeurt. Loop je gefrustreerd aan die klitten te trekken. Besef je je dat jij verantwoordelijk bent voor al die lieve werknemers van je, die nu thuis ook aan de kinderen zitten te trekken. Die niet eens anderhalve meter voor zichzelf hebben – en jij ook niet, trouwens. Geen millimeter financiële ruimte meer. Je móet open?! Je moet omzet draaien. Je moet ervoor zorgen dat iedereen betaald krijgt. Je. Wil. Niet. Kopje. Onder.

Daar sta je dan, als een soort waanzinnig briljante superman waar iedereen op leunt. Hier, ga deze shit maar eens in je eentje runnen. Geen probleem, energie te over! Los jij op. Kan jij aan. Superman is hier - to the rescue. En weet je? Dat kun jij aan.


Tayfun van Zantvoort

Geschreven door

Tayfun van Zantvoort

Creative Marketing Manager